TI - تشخیص زود هنگام، عامل مهم موفقیت در درمان و کنترل لنگش در گاو JO - التیام JA - انجمن جراحی دامپزشکی ایران LA - fa SN - 2423-5695 AU - محمدرضا آقچه لو AD - Y1 - 1398 PY - 1398 VL - 2 IS - 1 SP - 110 EP - 114 KW - گاو KW - لنگش KW - تشخیص KW - نمره دهی حرکتی DO - N2 - لنگش یکی از موارد حذف دام است، همچنین به علت ایجاد درد منجر به کاهش وزن و تولید شده و هزینه‏های درمانی زیادی دارد. در یک مطالعه قبل از نمره دهی حرکتی (Locomotion Scoring)، دامداران میزان شیوع لنگش را در دامداری‏های خود به طور متوسط 2/%2 تخمین زدند. بعد از انجام آزمایش نمره دهی حرکتی مشخص شد میزان لنگش در این دامداری‏های تحت آزمایش به طور متوسط 1/%8 است که نشان دهنده اهمیت تشخیص صحیح لنگش می‏باشد. هدف از این مقاله بررسی راه‏های کاربردی تشخیص زود هنگام لنگش در گاوها می‏باشد. تشخیص لنگش در مراحل اولیه آن اهمیت زیادی دارد زیرا دامی که دچار آسیب زیادی شده است و کاملا لنگش دارد به راحتی قابل شناسایی است، ولی گاوی که آسیب کمتری دیده و در نتیجه دچار لنگش خفیف‏تر و تشخیص مشکل‏تر است و در صورت تشخیص به موقع، موفقیت بیشتری را در درمان به علت کمتر بودن ضایعات خواهد داشت. بهترین زمان جهت تشخیص لنگش، زیر نظر گرفتن دام‏ها زمانی است که به سمت شیردوشی می‏روند و باز می‏گردند. مطالعات نشان می‏دهند معمولا دامداران یکی از چهار گاو دچار لنگش را تشخیص می‏دهند، چون زمان کمی را برای این کار اختصاص داده و همچنین نحوه قدم‏های گاوها بر روی بسترهای مختلف از جمله بتون خیس تغییر می‏کند. علاوه بر این تشخیص قدم طبیعی از لنگش خفیف در بسیاری موارد مشکل است. در دامداری‏های صنعتی بایستی علاوه بر مواردی مثل نمره دهی بدنی (Body Condition Score) که به طور منظم انجام می‏شود، نمره دهی حرکتی نیز به طور منظم صورت پذیرد تا تشخیص زود هنگام لنگش میسر گردد. UR - http://rimag.ir/fa/Article/8735 L1 - http://rimag.ir/fa/Article/Download/8735 TY _ JOURId - 8735