دیابت ملیتوس: تشخیص و یافتههای آزمایشگاهی در سگ و گربه
محورهای موضوعی : علوم آسیب شناسی موثر در تولید و درمان بیماری ها
کلید واژه: دیابت ملیتوس, هیپرگلیسمی, تشخیص آزمایشگاهی, سگ, گربه,
چکیده مقاله :
دیابت ملیتوس یک هیپرگلیسمی پایدار ناشی از کاهش تولید یا اختلال در فعالیت انسولین است. تقریبا تمام دامهای اهلی و 0 درصد است. دیابت /43-1/ 0 و 2 /3-0/ آزمایشگاهی به دیابت مبتلا میشوند. شیوع دیابت در سگها و گربهها به ترتیب 6 ملیتوس در سگها بیشتر در مادههای بالغ یا مسن رخ میدهد، در حالیکه گربههای نر بیشتر از گربههای ماده به این بیماری مبتلا میشوند. چهار علامت بالینی مشخص دیابت ملیتوس پرادراری، پرنوشی، پرخوری و کاهش وزن هستند. در برخی سگها و گربههای مبتلا عوارض شدید دیابت از قبیل کتواسیدوز یا هیپراسمولالیتی رخ میدهد که در این موارد علائم بالینی همچون بیحالی، کاهش مصرف آب و استفراغ دیده میشود. تشخیص دیابت ملیتوس بر اساس علائم بالینی، هیپرگلیسمی پایدار و گلوکزاوری صورت میگیرد. به منظور مستند نمودن دیابت ملیتوس نیاز به اندازهگیری مکرر گلوکز خون وجود دارد. البته در صورتیکه در یک نمونه خون و ادرار هیپرگلیسمی همراه با کتونمی، گلوکزاوری و کتوناوری وجود داشته باشد. و )Fructosamine( احتمال وجود دیابت ملیتوس بسیار زیاد است. آزمایشهای دیگری از قبیل اندازهگیری فروکتوز آمین )Glucose tolerance tests( و آزمایشهای تحمل گلوکز )Glycated hemoglobin, GHb( هموگلوبین گلیکوزیله خون نیز برای تائید یا رد بیماری کمک کننده خواهند بود. در صورتیکه نیاز به تجویز انسولین جهت درمان بیماری وجود دارد، در جهت تعیین نوع و دوز مناسب انسولین استفاده )Serial glucose curve( شروع درمان می توان از منحنی سریالی گلوکز نمود. با گذشت مدت زمانی مشخصی از شروع درمان، برای بررسی روند پاس به درمان و کنترل بیماری در کنار توجه به علائم بالینی و وضعیت عمومی ادرار میتوان از آزمایشهای اندازهگیری گلوکز خون و ادرار، فروکتوز آمین و هموگلوبین گلیکوزیله خون استفاده نمود.
Diabetes mellitus is a persistent hyperglycemia caused by a deficiency of insulin production or an interference with the action of insulin in target tissues. Although diabetes mellitus has been reported in virtually all animals it is most frequently found in dogs and cats. Estimate of the incidence of diabetes is 0.3%-0.6% for dogs and 0.43%-1.2% for cats. The disease in dogs occurs most frequently in the mature or older female, while male cats appear to be more commonly affected than females. Polyuria, polydipsia, polyphagia and weight loss are the main clinical signs observed in diabetic patients. Sever complications such as ketoacidosis and hyperosmolality might be occurred in some cases resulting in lethargy, reduced water intake and vomiting. Diagnosis of diabetes mellitus should be considered based on related clinical signs, persistent hyperglycemia and glycosuria. Repeating measurements of blood glucose level is necessary for diabetes mellitus diagnosis. However, hyperglycemia along with glycosuria and ketonemia in one sampling could also be diagnostic for the disease. Other laboratory tests including blood fructosamine and glycated hemoglobin and glucose tolerance tests can also be helpful in rule in or rule out of the disease. At the beginning of diabetes mellitus treatment, stablishing a serial glucose curve might be beneficial for finding the best dosage of insulin therapy. Blood and urine glucose, blood fructosamine and glycated hemoglobin are effective indices for evaluating successful insulin therapy.
1. Kaneko H. Thyroid function. In: Kaneko JJ, Harvey JW, Bruss ML, editors. Clinical biochemistry of domestic animals, 6th ed. San Diego, USA:Academic Press; 2008. p. 623-634.
2. Latimer KS. Duncan and Prasse's veterinary laboratory medicine: clinical pathology, 5th ed. John Wiley & Sons; 2011.
3. Stockham SL, Scoth MA. Fundamentals of veterinary clinical pathology, 2nd ed. Iowa, USA: Blackwell Publlshing; 2008.
4. Thrall MA, Allison R, Weiser G, Campbell T. Veterinary hematology and clinical chemistry, 2nd ed. 2012.
5. Mooney CT, Peterson M. BSAVA manual of canine and feline endocrinology, 4th ed. Quedgeley, Gloucester:British Small Animal Veterinary Association; 2012.
6. Ad Rijnberk, Hans S. Kooistra Clinical endocrinology of dogs and cats. An illustrated tex, 2nd ed. Schlutersche, Hannover; 2012.