فهرست مقالات
-
دسترسی آزاد مقاله
1 - غضروف و ترمیم غضروف در سگ ها و گربه ها
ایمان فرهنگ نیابافت غضروف به عنوان بافت ضربه گیر و تسهیل کننده حرکت استخوان و مفاصل بدن نقش دارد؛ به همین دلیل آسیب بافت غضروفی میتواند عملکرد طبیعی و مناسب اندام را تحت تاثیر قرار دهد. غضروف بر اساس نوع رشته‌های موجود در بافت‌زمینه‌ای و همینطور درصد ترکیب آنها، به انواع مختلفی تقسیم چکیده کاملبافت غضروف به عنوان بافت ضربه گیر و تسهیل کننده حرکت استخوان و مفاصل بدن نقش دارد؛ به همین دلیل آسیب بافت غضروفی میتواند عملکرد طبیعی و مناسب اندام را تحت تاثیر قرار دهد. غضروف بر اساس نوع رشته‌های موجود در بافت‌زمینه‌ای و همینطور درصد ترکیب آنها، به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که هرکدام ویژگی‌های عملکردی متفاوتی دارند. غضروف شفاف معمول‌ترین و فراوان‌ترین نوع غضروف است که سرشار از کلاژن نوع ΙΙ و پروتئوگلیکان می‌باشد. غضروف الاستیک که به آن غضروف زرد نیز گفته می‌شود، از انعطاف‌پذیری و اتساع‌پذیری بیشتری برخوردار است. در ساختار ماتریکس این غضروف، علاوه بر رشته‌های کلاژن نوع ΙΙ، مقدار زیادی رشته‌های الاستیک نیز حضور دارند. در واقع حضور همین رشته‌های الاستیک، عامل توانایی این نوع غضروف در تغییر شکل و بازگشت به حالت اولیه می‌باشد. غضروف فیبری که غضروف سفید نیز می‌نامند، سخت‌ترین نوع غضروف می‌باشد. ویژگی بارز این نوع غضروف، تحمل وزن بالا می‌باشد. غضروف فیبری حاوی رشته‌های کلاژن ریزی است که در بین لایه‌های ماتریکس پراکنده شده‌اند، اما بین دسته‌های کلاژن فاصله وجود دارد. قدرت ترمیمی بافت غضروفی بسیار محدود بوده و ترمیم این بافت پس از آسیب، همواره با چالش ها و مشکلاتی همراه می باشد. آسیب غضروف مفصلی به عنوان یکی از مهمترین چالش های جراحان ارتوپد مطرح می باشد و همچنان تلاش برای یافتن راه مناسب برای ترمیم حداکثری این بافت، ادامه دارد. امروزه روش های مختلفی برای درمان آسیب غضروف مفصلی بکار گرفته می شود اما در هیچکدام از روش ها ترمیم کامل و بازگشت تمامیت بافتی غضروف مفصلی حاصل نمیگردد. روش های جراحی به دو دسته، ترمیمی و بازسازی تقسیم می شوند. در روش های ترمیمی، بدن تحریک می شود تا در ناحیه ضایعه، بافت ترمیمی جایگزین بسازد. اما در روش های بازسازی، با کمک گرفتن از پیوندهای مختلف، محل ضایعه با بافت غضروفی بازسازی می شود. هدف از این مقاله، مروری بر ساختار غضروف و روش های ترمیم غضروف مفصلی می باشد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
2 - مروری بر ساختار و مکانیسم‌های آسیب و ترمیم تاندون در حیوانات کوچک
فاطمه ایرجی ابوتراب طباطبایی نایینیتاندون ها بافت های همبند نرمی هستند که از رشته‌های کلاژن موازی در یک ماتریکس خارج سلولی تعبیه شده‌اند. این ساختار سازمان یافته به تاندون ها اجازه می دهد تا نیروهای زیادی را بین ماهیچه و استخوان تحمل کرده و انتقال دهند. تاندون ها حاوی 86 درصد کلاژن، 1 تا 5 درصد پروتئوگ چکیده کاملتاندون ها بافت های همبند نرمی هستند که از رشته‌های کلاژن موازی در یک ماتریکس خارج سلولی تعبیه شده‌اند. این ساختار سازمان یافته به تاندون ها اجازه می دهد تا نیروهای زیادی را بین ماهیچه و استخوان تحمل کرده و انتقال دهند. تاندون ها حاوی 86 درصد کلاژن، 1 تا 5 درصد پروتئوگلیکان و 2 درصد الاستین هستند که وزن خشک محاسبه می شود و آب مسئول 60 تا 80 درصد وزن مرطوب کل تاندون است. خونرسانی و تعداد سلول محدود ، ترمیم تاندون را چالش برانگیز و کند میکند. بهبودی تاندون را می توان تا حد زیادی به 3 مرحله تقسیم کرد، مراحل ترمیم، التهاب و بازسازی. مرحله التهابی اولیه تقریباً بلافاصله پس از آسیب تاندون رخ میدهد که حدود 24 ساعت طول میکشد گلبولهای قرمز، پلاکتها و سلولهای التهابی (مثلاً: نوتروفیلها، مونوسیتها و ماکروفاژها) به محل زخم مهاجرت میکنند و با فاگوسیتوز محل را از مواد نکروزه پاک میکنند. در طول مرحله تکثیر، یک ماتریکس بهم ریخته از بافت گرانولاسیون در محل آسیب وجود دارد. از نظر بافتشناسی، انواع سلولهای غالب، فیبروبلاستها همراه با تعداد کمتری از ماکروفاژها و ماستسلها هستند. از نظر بافتشناسی، اندازه فیبروبلاستها کاهش یافته و سنتز ماتریکس آنها را کند کرده‌اند و رشته‌های کلاژن شروع به جهت‌گیری طولی خود در امتداد تاندون میکند. در مرحله بازسازی تغییرات در بافت ترمیمشده را می‌توان با چشم غیرمسلح مشاهده کرد زیرا اسکار قرمز قبلی اکنون صورتی و شفاف می‌شود و اتصالی بین دوانتهای آن ایجاد میکند با این حال، در بسیاری از مطالعات نشان داده شدهاست که تاندون التیامیافته بیش از یک سال طول میکشد تا به استحکام عملکردی بافت آسیب ندیده نزدیک شود. اگرچه استحکام کششی تاندون در حال بهبود با گذشت زمان بهبود می‌یابد، اما به سطح بافت سالم و صدمه‌نخورده نمی‌رسد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
3 - مقاله کوتاه: روند ترمیم ضایعات استخوانی و شکستگی به همراه روش‌ها و درمان مؤثر بر آن
هانیه یابنده عبدالحمید میمندی پاریزی علیرضا شیخ زادهترمیم شکستگی شامل تکثیر و تمایز چندین نوع بافت در یک توالی و به دنبال آن بازسازی است. همه این فرایندها ممکن است تحت‌تأثیر داروها قرار گیرند. برخی داروها می‌توانند روی تکثیر بافت کالوس اولیه، برخی دیگر بر تمایز سلولهای غضروفی یا استئوبلاست، تشکیل مویرگ‌ها، حساسیت به ورو چکیده کاملترمیم شکستگی شامل تکثیر و تمایز چندین نوع بافت در یک توالی و به دنبال آن بازسازی است. همه این فرایندها ممکن است تحت‌تأثیر داروها قرار گیرند. برخی داروها می‌توانند روی تکثیر بافت کالوس اولیه، برخی دیگر بر تمایز سلولهای غضروفی یا استئوبلاست، تشکیل مویرگ‌ها، حساسیت به ورودی مکانیکی و غیره تأثیر بگذارد؛ بنابراین موضوع داروها و ترمیم شکستگی نه‌تنها شامل داروشناسی و ارتوپدی می‌شود، بلکه دامنه وسیعی را نیز شامل می‌شود. گام‌های ترمیم استخوانی بعد از آسیب استخوانی شامل: گام اول مرحله تورم، گام دوم ترمیم استخوان اولیه (طی 4 تا 21 روز بعد، دور استخوان شکسته کال ایجاد می‌شود. این مرحله، ماده‌ای به اسم کلاژن به‌تدریج جای لخته خون را می‌گیرد)، گام سوم ترمیم استخوان ثانویه (تقریباً دو هفته بعد از شکستگی، سلول‌هایی به اسم استئوبلاست دست‌به‌کار می‌شوند. این سلول‌ها باعث جوش‌خوردن استخوان جدید می‌شوند و مواد معدنی موردنیاز برای استحکام استخوان را تأمین میکنند) و گام چهارم مرحله بازسازی (این مرحله سلول‌هایی به نام استئوکلاست تغییر و تعدیل موردنیاز را انجام می‌دهند. این سلول‌ها هر استخوان اضافه‌ای را که در این مرحله ترمیم شکل‌گرفته تجزیه میکنند تا شکل استخوان به حالت عادی برگردد). امروزه در ارتوپدی دامپزشکی و انسانی برای تحریک التیام شکستگی‌ها، سرعت‌بخشیدن به اتصال مفصلی و ترمیم نقیصه‌های استخوانی از پیوند استخوانی خودی یا غیر خودی استفاده می‌شود. استخوان پیوندی خودی علاوه بر مواد تحریک‌کننده التیام، حاوی سلول‌هایی است که واکنش‌های ایمنی را تحریک نمی‌کند و باعث انتقال بیماری‌های مسری نمی‌شود. در حال حاضر باتوجه‌به مشکلاتی که پیوند خودی استخوانی دارد، تمایل برای استفاده از پیوند استخوانی غیرخودی مثل آلوگرافت و زنوگرافت بیشتر شده است. هیدروکسی آپاتایت سینتیک، تری کلسیم فسفات و ترکیب هر دوی آنها ازجمله مواد متداول برای پیوند استخوان هستند. هیدروکسی آپاتیت به‌عنوان داربست جهت رشد سلولهای استخوان‌ساز کار میکند تارانتولا کوبنسیس عصاره‌ای است که به شکل وسیعی در درمان تومورها، آبله‌ها، سپتی سمی و بیماری‌های توکسمیک مورداستفاده قرار می‌گیرد. همچنین از دیگر موادی که به‌عنوان جایگزین استفاده می‌شود، پس از کاشت در محل ضایعات استخوانی، باعث القای تمایز سلولهای مزانشیمی متمایزنشده موجود در محل ضایعه به سلولهای غضروفی و یا سلولهای استخوانی نابالغ و سرانجام ترمیم موفقیت‌آمیز نقایص می‌شوند. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
4 - معاینه ارتوپدی اندام قدامی در دام کوچک
حمیدرضا مسلمی نوید احسانی پور فائزه عمارلولنگش یک مشکل شایع در طب حیوانات کوچک است. از آنجایی که حیوانات به خصوص سگ ها، بیشتر وزن خود را توسط اندام-های قدامی تحمل می کنند، معاینه اندام حرکتی قدامی ضروری بنظر می رسد. تشخیص و درمان لنگش در اندام قدامی اغلب می-تواند چالش برانگیز باشد. بیماران، معمولاً درد آشکاری ر چکیده کامللنگش یک مشکل شایع در طب حیوانات کوچک است. از آنجایی که حیوانات به خصوص سگ ها، بیشتر وزن خود را توسط اندام-های قدامی تحمل می کنند، معاینه اندام حرکتی قدامی ضروری بنظر می رسد. تشخیص و درمان لنگش در اندام قدامی اغلب می-تواند چالش برانگیز باشد. بیماران، معمولاً درد آشکاری را در ملامسه نشان نمی دهند بنابراین تشخیص ضایعه به راحتی امکان پذیر نمی باشد. بررسی علت لنگش و مکان‌های آناتومیکی ضایعه، بر اساس سن، نژاد و سبک زندگی حیوان متفاوت است. بنابراین، معاینه سیستماتیک ارتوپدی برای اطمینان از ارزیابی تمام ساختارها و از دست نرفتن بخشی از آن مهم است. معاینه ارتوپدی شامل اخذ تاریخچه، مشاهده راه رفتن، تحلیل و ارزیابی گام و معاینه بالینی بیمار می باشد. در ابتدا سابقه لنگش، تشخیص و درمان های قبلی و میزان تأثیر آنها، وجود هر بیماری سیستمیک دیگر و رژیم غذایی باید ثبت شود. ارزیابی راه رفتن بیمار در سطوح صاف و شیب دار و با سرعت های مختلف به فهمیدن اینکه کدام اندام حرکتی دچار لنگش شده است، کمک می-نماید. مطالعه و تجزیه تحلیل حرکت حیوان اقدام بسیار مهمی در تعیین هرگونه آسیب و ناهنجاری اندام محسوب می شود به گونه ای که هر نوع راه رفتن غیر طبیعی لنگش نامیده می شود که می تواند ناشی از آسیب های عصبی یا اسکلتی-عضلانی نظیر نقایص ارثی، مادرزادی، رشدی، تروما و عفونت در آن اندام باشد. در نهایت اقدام به انجام معاینه بالینی ارتوپدی در حیوان می شود. معاینات ارتوپدی اندام ها باعث ایجاد درد در حیوانات سالم نمیگردد بنابراین بروز درد در معاینه، نشانه هایی را در مورد محل ضایعه بیان می کند. ابتدا سمت طبیعی و به نظر سالم را بررسی نموده تا حیوان آرام شود و پاسخ های فردی به معاینات خاص مشخص گردد. بنابراین در این مقاله به نحوه معاینه بالینی سیستماتیک در اندام حرکتی قدامی پرداخته می شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
5 - معاینه ارتوپدی اندام خلفی در دام کوچک
حمیدرضا مسلمی مهشید فرمندلنگش یک مشکل رایج در حیوانات کوچک است. در بیشتر موارد، اندام آسیب دیده شناسایی می شود، اما منشاء دقیق آن در اندام می تواند نامشخص و چالش برانگیز باقی بماند. معاینه ارتوپدی نقش مهمی در تعیین محل لنگش، تشخیص علت و یافتن درمان مناسب دارد. تشخیص زود هنگام مشکلات اسکلتی- عضل چکیده کامللنگش یک مشکل رایج در حیوانات کوچک است. در بیشتر موارد، اندام آسیب دیده شناسایی می شود، اما منشاء دقیق آن در اندام می تواند نامشخص و چالش برانگیز باقی بماند. معاینه ارتوپدی نقش مهمی در تعیین محل لنگش، تشخیص علت و یافتن درمان مناسب دارد. تشخیص زود هنگام مشکلات اسکلتی- عضلانی، برای بکارگیری درمان مناسب یا استفاده از روش های پیشگیرانه در اوایل پیشرفت بیماری، حیاتی است. معاینه کامل ارتوپدی باید برای هر بیمار با علائم ناهنجاری های اسکلتی عضلانی انجام شود. یک رویکرد سیستماتیک در معاینه ارتوپدی برای اطمینان از ارزیابی تمام ساختارها و از دست نرفتن بخشی از آن مهم است. هدف از معاینه ارتوپدی ارزیابی بیمار از نظر وجود یا عدم وجود بیماری و شناسایی علت ایجاد آن است. معاینه ارتوپدی شامل اخذ تاریخچه، مشاهده راه رفتن، تحلیل و ارزیابی گام و معاینه بالینی بیمار می باشد. قبل از شروع معاینه بالینی، سابقه لنگش، تشخیص و درمان های قبلی و میزان تأثیر آنها، وجود هر بیماری سیستمیک دیگر و رژیم غذایی باید ثبت شود. همچنین زمان شروع و علل احتمالی لنگش و زمان پیشرفت آن، به تشخیص بهتر کمک می کند. مشاهده راه رفتن بیمار با سرعت های مختلف و از جهت های متفاوت بسیار مهم است. مشاهده بالا و پایین رفتن بیمار از پله و سطح شیب دار نیز می تواند مفید باشد. درک حرکت و راه رفتن برای تشخیص بسیاری از مشکلات اسکلتی- عضلانی و عصبی ضروری است. قبل از هر گونه معاینه ارتوپدی یا عصبی، ارزیابی راه رفتن باید انجام شود. ارزیابی راه رفتن می تواند برای روشن ساختن این نکته که کدام اندام تحت تاثیر قرار گرفته، مفید باشد. در نهایت اقدام به انجام معاینه بالینی ارتوپدی در حیوان می شود. در این مقاله به نحوه معاینه بالینی سیستماتیک در اندام حرکتی خلفی پرداخته می شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
6 - مروری بر روش های کواپتاسیون خارجی در دام های کوچک
پوریا الماسی ابوتراب طباطبایی نایینیتثبیت خارجی توسط کواپتاسیون به معنای استفاده از گچ‌ها، آتل‌ها، بانداژها و اسلینگ ها برای بی حرکت کردن اندام آسیب دیده است. این روش ها اگر درست بکار روند به شکل تقریبی اندامی که روی آن اعمال می شوند هستند و تثبیت پایدار قطعات استخوان را بدون نیاز به ایمپلنت های جراحی در چکیده کاملتثبیت خارجی توسط کواپتاسیون به معنای استفاده از گچ‌ها، آتل‌ها، بانداژها و اسلینگ ها برای بی حرکت کردن اندام آسیب دیده است. این روش ها اگر درست بکار روند به شکل تقریبی اندامی که روی آن اعمال می شوند هستند و تثبیت پایدار قطعات استخوان را بدون نیاز به ایمپلنت های جراحی در محل شکستگی فراهم می کنند. تثبیت خارجی آسیب های ارتوپدی در دامپزشکی مزایای قابل توجهی نسبت به تثبیت باز(open fixation) و تثبیت داخلی(internal fixation) دارد. در بیشتر موارد، آسیب های بافتی و عروقی، خطر عفونت و هزینه استفاده از آن می تواند بسیار کمتر از مداخلات جراحی باشد. موفقیت درمان بستگی به انتخاب روش درمانی مناسب برای بیمار دارد. روش های تثبیت موقت معمولاً برای پیشگیری از ادم، تسکین درد، کاهش آسیب بعدی به بافت نرم، محافظت از زخم در برابر آلودگی بیشتر، جلوگیری از تبدیل شکستگی‌های بسته به شکستگی‌های باز و تثبیت شکستگی در حیواناتی که بصورت حاد آسیب دیده اند کاربرد دارد. در دامپزشکی انواع مختلفی از کواپتاسیون خارجی برای ایجاد بهترین تثبیت خارجی آسیب ها در دسترس است، پس برای فعالین این حوزه ضروری است که با روش های مختلف و موارد استفاده از آن ها آشنایی کافی داشته باشند.به عنوان یک قانون کلی کواپتاسیون خارجی روشی قابل قبول برای ترمیم شکستگی در بیماران جوان (کمتر از 1 سال) است زیرا سریعتر بهبود می یابند. کواپتاسیون خارجی به بهترین وجه نیروهای خمشی روی شکستگی های دیستال را خنثی می کند و نیاز به تثبیت مفصل بالا و زیر شکستگی دارد؛ بنابراین، کواپتاسیون دارای معایبی از جمله بی حرکتی طولانی مدت اندام است که خود می تواند باعث آتروفی شدید ناشی از "آتروفی عدم استفاده(disuse atrophy)" و احتمالا "بیماری شکستگی(fracture disease)" شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
7 - تثبیت کننده های اسکلتی خارجی در دام کوچک
حمیدرضا مسلمی نوید احسانی پور فائزه عمارلوتثبیت کننده های اسکلتی خارجی به عنوان یک از روش های جراحی ارتوپدی هستند که برای درمان شکستگی های باز یا بسته در استخوان های بلند، جوش دادن مفاصل، افزایش طول استخوان و ناهنجاری های مادرزادی استفاده می شوند. تثبیت کننده اسکلتی خارجی وسیله اي است که در خارج عضو قرار داده چکیده کاملتثبیت کننده های اسکلتی خارجی به عنوان یک از روش های جراحی ارتوپدی هستند که برای درمان شکستگی های باز یا بسته در استخوان های بلند، جوش دادن مفاصل، افزایش طول استخوان و ناهنجاری های مادرزادی استفاده می شوند. تثبیت کننده اسکلتی خارجی وسیله اي است که در خارج عضو قرار داده می شود و با استفاده از پین هایی که در قطعات شکسته استخوان قرار می دهند شکستگی را جا انداخته و بی حرکت می نمایند و سپس وضعیت پین ها را با اتصال به یک چهارجوب و با استفاده از پیچ و مهره هایی ثابت می کنند و بدین ترتیب قطعات شکسته در امتداد صحیح خود ثابت می شوند. اگر چه فیکساتور ها از لحاظ ظاهری و بیومکانیکی در طول زمان بسیار تغییر کرده اند اما دارای اصول و کارکرد یکسانی هستند. به گونه ای که این فیکساتور ها از یک پین یا سیم های نازک از جنس استیل ضد زنگ تشکیل شده اند که داخل پوست فرو رفته و به استخوان می رسد. این فیکساتور ها بر اساس ساختار هندسی پیکره و قالب انواع مختلفی دارند که شامل فیکساتور های خطی، دایره ای و هیبریدی می -باشد. ساده ترین و پرکاربرد ترین نوع فیکساتور های اسکلتی خارجی، فیکساتور های خطی هستند. استفاده از این روش ها نسبت به روش های دیگر دارای مزایایی از جمله پایدارکردن شکستگی استخوان با فاصله از محل صدمه، عدم وجود گچ، حرکت راحت بیمار، دخالت مفصل به میزان کم می باشد. شل شدن زودرس پین ها، شایع ترین عارضه است که سبب درد، التهاب و ترشح از مجرای پین می شود. این فیکساتورها یک مدل درمانی چندوجهی و موثر است، اما نیاز به مراقبت دقیق در طول دوره درمان دارد. قبل از تصمیم گیری برای استفاده از فیکساتورهای خارجی، باید امکان رعایت دستورالعمل های مراقبت پس از عمل توسط صاحبان بیمار و حیوانات خانگی در نظر گرفته شود. در این مقاله به بررسی انواع فیکساتور های اسکلتی خارجی و مدیریت آنها بعد از جراحی و عوارض آن پرداخته می شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
8 - روش¬های تثبیت داخلی شکستگی¬های استخوان در دام¬های کوچک
آرین پورامین سیف الله دهقانی ناژوانیشکستگی استخوان ها در سگ ها و گربه ها معمولا جزء مواردی است که در کلینیک می بینیم و با آن سر و کار داریم. در حالی که معمولا شکستگی‌ها پس از یک حادثه آسیب‌زا مانند برخورد با ماشین یا افتادن از ارتفاع رخ می‌دهند، برخی از شکستگی‌ها به دنبال ضعیف شدن پاتولوژیک استخوان رخ می چکیده کاملشکستگی استخوان ها در سگ ها و گربه ها معمولا جزء مواردی است که در کلینیک می بینیم و با آن سر و کار داریم. در حالی که معمولا شکستگی‌ها پس از یک حادثه آسیب‌زا مانند برخورد با ماشین یا افتادن از ارتفاع رخ می‌دهند، برخی از شکستگی‌ها به دنبال ضعیف شدن پاتولوژیک استخوان رخ می‌دهند که با برخی شرایط نئوپلاستیک مانند استئوسارکوم دیده می‌شود. اهداف اصلی تثبیت شکستگی ها؛ بی حرکت سازی قطعات شکستگی، ترمیم سریع استخوان آسیب دیده، بازگشت تحرک اولیه و عملکرد کامل اندام آسیب دیده و ثبات برای تحمل وزن توسط اندام حرکتی آسیب دیده می باشد. تمام روش‌های تثبیت داخلی و خارجی که امکان حرکت بین قطعه ای قابل‌توجهی را تحت تحمل وزن فراهم میکنند، به عنوان تثبیت انعطاف‌پذیر در نظر گرفته می‌شوند. نکته قابل توجه در تثبیت شکستگی ها این است که امکان ترمیم وجود داشته باشد یعنی خون رسانی به محل حفظ شود و تثبیت آنقدر سفت نشود که منجر به تاخیر در جوش خوردگی استخوان شود. جا اندازی باز و تثبیت داخلی برای بازگرداندن آناتومی استخوان و تحرک اولیه و برای غلبه بر محدودیت‌هایی که هنگام درمان شکستگی‌ها با کشش اسکلتی یا بی‌حرکتی گچ گرفته می‌شوند، استفاده شده است. هدف اصلی تثبیت داخلی دستیابی سریع و در صورت امکان عملکرد کامل اندام آسیب دیده با توانبخشی سریع بیمار است. انتخاب روش تثبیت داخلی بر اساس طبقه بندی شکستگی، استخوان آسیب دیده، آسیب های همزمان، شکستگی باز در مقابل بسته و البته نیروهایی است که با روش تثبیت خنثی می شوند. ایمپلنت های تثبیت داخلی از جنس استیل ضد زنگ هستند و شامل؛ پین داخل مدولای استخوان، سیم ارتوپدی، پیچ و پلاک می باشند. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
9 - مروری بر بیماری های ارتوپدی سگ ها و گربه های جوان
عارف قشقایی امین بیغم صادقبیماریهای ارتوپدی حیوانات جوان، سیستم اسکلتی-عضلانی نابالغین را متأثر میکند و بیشتر این بیماری‌ها را می‌توان در روندهای پاتولوژیک (مانند بیماری‌ها، سموم، تغذیه نامناسب، تروما) در این دوره ردیابی کرد. این بیماری‌ها مربوط به استخوان-ها و مفاصل در طول رشد اسکلتی پس از زا چکیده کاملبیماریهای ارتوپدی حیوانات جوان، سیستم اسکلتی-عضلانی نابالغین را متأثر میکند و بیشتر این بیماری‌ها را می‌توان در روندهای پاتولوژیک (مانند بیماری‌ها، سموم، تغذیه نامناسب، تروما) در این دوره ردیابی کرد. این بیماری‌ها مربوط به استخوان-ها و مفاصل در طول رشد اسکلتی پس از زایمان، عمدتاً در 26 هفته اول زندگی، شروع و ایجاد می‌شوند. این گروه از شرایط پاتولوژیک سگ های جوان و گربه ها از جمله بیماری های ارتوپدی مادرزادی و نوزادی، شامل بیماری هایی هستند که در دوره پیش از تولد یا در 3 تا 4 هفته اول زندگی رخ می دهد. در دوره رشد، مورفولوژی مفاصل تکامل می یابد استخوان ها نیز بالغ شده و به طول و شکل خود در حیوان بالغ می رسند. بیماری‌های ارتوپدی حیوانات جوان انحرافات این فرآیند های منظم هستند. این بیماری‌ها یک مشکل شایع در سگ‌ها و گربه‌ها هستند که می‌توانند درد و عدم راحتی قابل توجهی را ایجاد کنند. این بیماری‌ها می‌توانند استخوان‌ها، غضروف و مفاصل حیوانات جوان را تحت تأثیر قرار دهند و باعث لنگش، سفتی و مشکل در حرکت شوند. تشخیص زودرس و درمان برای کسب نتیجه موفق در این بیماری‌ها بسیار حائز اهمیت است. کلینیسین دامپزشک باید از نشانه‌ها و علائم این بیماری‌ها، شامل لنگش، درد مفاصل، تورم و مشکل در حرکت، آگاه باشد. آزمایش‌های تشخیصی مانند رادیوگرافی و آزمایش خون می‌توانند به تأیید تشخیص کمک کنند. با توجه نوع بیماری گزینه های درمانی متفاوت است و می تواند شامل داروها، جراحی یا مداخلات دیگر بوده و حتی ممکن است غیر قابل درمان باشند. پیشگیری نیز در کاهش خطر بیماری‌های ارتوپدی سگ‌ها و گربه‌ها جوان مهم است، با جلوگیری از جفت گیری و عقیم سازی حیوانات دارای اختلالات ژنتیکی می توان از ابتلا نسل بعدی به بیماری های ژنتیکی پیشگیری کرد. تغذیه، ورزش و مدیریت وزن مناسب نیز میتواند به توسعه سالم استخوان و مفصل در حیوانات جوان کمک کند. چکاپ های دوره‌ای دامپزشک نیز میتواند به شناسایی مشکلات بالقوه در زمان مناسب کمک کند و به مداخلات و درمان سریع منجر شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
10 - دررفتگی کشکک در سگ ها
علیرضا شیخ زاده امین بیغم صادقدررفتگی کشکک یکی از مشکلات رایج ارتوپدی در سگ هاست. هم سگ های نژاد کوچک و هم سگ های نژاد بزرگ می توانند درگیر بشوند، همچنین این بیماری در گربه ها نیز ممکن است دیده بشود. دررفتگی به سمت میانی نسبت به سمت جانبی رایج تر است و معمولا در سگ های نژاد کوچک تشخیص داده می شود. د چکیده کاملدررفتگی کشکک یکی از مشکلات رایج ارتوپدی در سگ هاست. هم سگ های نژاد کوچک و هم سگ های نژاد بزرگ می توانند درگیر بشوند، همچنین این بیماری در گربه ها نیز ممکن است دیده بشود. دررفتگی به سمت میانی نسبت به سمت جانبی رایج تر است و معمولا در سگ های نژاد کوچک تشخیص داده می شود. دررفتگی کشکک بر اساس شدت تغییرات اتفاق افتاده، به 4 گرید مختلف تقسیم بندی می شود. دررفتگی کشکک یک اختلال مادرزادی یا وابسته به رشد است، اما می تواند بطور ثانویه در اثر ضربه ( که منجر به پاره شدن یا کش آمدن کپسول مفصل و بافت های اطرافی و بی ثباتی رانی-کشککی حاصله) نیز رخ بدهد. تشخیص بر اساس شواهد بالینی بی ثباتی کشکک است، اما تصویربرداری تشخیصی نیز برای بررسی میزان بدشکلی های استخوانی و همچنین تعیین مناسب ترین روش درمان نیاز است. علائم بالینی می تواند از یک سگ تا سگ دیگر تفاوت داشته باشد و صرفا تا حدودی مرتبط با میزان بد شکلی های استخوانی همزمان می باشد. لنگش می تواند پیوسته یا متناوب باشد. درمان جراحی شامل تکنیک هایی است که در بافت نرم و بافت استخوانی قابل انجام می باشد، اما در بیشتر کیس ها ترکیبی از هر دو روش برای اصلاح دررفتگی بکار برده می گردد. نرخ مشکلات بعد از عمل معمولا پایین است و از جمله متداول ترین مشکلات بعد از عمل دررفتگی مجدد و همچنین مشکلات مربوط به ایمپلنت می باشد. پیش آگهی درمان بطور کلی مطلوب است و در عمده بیماران، بعد از عمل، اندام به فعالیت طبیعی خود باز میگردد. این مقاله به توصیف دررفتگی کشکک در سگ ها، شامل تظاهر بالینی، تشخیص و گزینه های درمانی موجود می پردازد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
11 - درمان های نوین درماتیت آتوپیک سگ‌ها
جواد خوش نگاهدرماتیت آتوپیک یک بیماری پوستی شایعِ خارشدار و التهابی با زمینهی ژنتیکی و دارای تظاهرات باليني خاص است. پژوهش حاضر با هدف ارتقا دانش و یکپارچه سازی روش‌های درمانی دامپزشکان حیوانات خانگی در ایران صورت گرفته است. پژوهش حاضر به صورت مروری (Review) و بر پایه آخرین به ر چکیده کاملدرماتیت آتوپیک یک بیماری پوستی شایعِ خارشدار و التهابی با زمینهی ژنتیکی و دارای تظاهرات باليني خاص است. پژوهش حاضر با هدف ارتقا دانش و یکپارچه سازی روش‌های درمانی دامپزشکان حیوانات خانگی در ایران صورت گرفته است. پژوهش حاضر به صورت مروری (Review) و بر پایه آخرین به روز رسانی دستورالعمل درمان درماتیت آتوپیک سگ‌ها (زیر نظر کارگروه بیماری‌های آلرژیک حیوانات) و جمع بندی پژوهشهای نگارنده در ده سال گذشته صورت گرفته است. درمان حمله های حاد درماتیت آتوپیک سگ‌ها سه بخش دارد؛ 1- شناسایی و حذف علل ایجاد و / یا عوامل آلرژی زای تشدید کننده مانند گرده افشانی گیاهان، جرب گرد و غبار (درماتوفاگوئیدس)، پایودرم و درماتیت مالاسزیایی 2- درمان ضدمیکروبی و ارتقای بهبود بهداشت و سلامت پوست و مو مانند تجویز شستشو با یک شامپوی غیرتحریک کننده و ملایم 3-کاهش شدت خارش و و ضایعات پوستی با داروها مانند درمان کوتاه مدت با گلوکوکورتیکوئیدهای موضعی یا خوراکی یا اُکلاسیتینیب یا اینترفرونهای نوترکیب تزریقی 4- پیشگیری از عود بیماری با ایمنی درمانی توسط آلرژنهای اختصاصی و تجویز پیشگیرانهی گلوکوکورتیکوئیدهای موضعی درمانهایی که تاکنون فاقد کارایی بوده اند: 1- هیچ شاهد قطعی برای اثبات کارایی آنتی هیستامینها در درمان درماتیت آتوپیک فعال در سگ‌ها وجود ندارد. 2- تجویز اسیدهای چرب ضروری خوراکی به دلیل طولانی بودن زمان لازم برای هرگونه اثربخشی مؤثر آنها، در درمان التهابهای حاد درماتیت آتوپیک مفید نیست. درمان حملههای حاد درماتیت آتوپیک چندوجهی است و برای دستیابی قطعي يا احتمالي به اثر درماني بهينه، باید مداخلات درمانی ترکیب شوند. لازم است پيش از طراحي يك برنامهي درماني، كيفيت زندگي سگ‌ها و صاحبانشان و نيز ترجيح نظر صاحب حيوان، در نظر گرفته شود. پرونده مقاله