فهرست مقالات ابوتراب طباطبایی نایینی

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - مروری بر ساختار و مکانیسم‌های آسیب و ترمیم تاندون در حیوانات کوچک
  فاطمه  ایرجی ابوتراب طباطبایی نایینی
  20.1001.1.24235695.1402.10.1.2.0
  تاندون‌ ها بافت‌ های همبند نرمی هستند که از رشته‌های کلاژن موازی در یک ماتریکس خارج سلولی تعبیه شده‌اند. این ساختار سازمان یافته به تاندون ها اجازه می دهد تا نیروهای زیادی را بین ماهیچه و استخوان تحمل کرده و انتقال دهند. تاندون ها حاوی 86 درصد کلاژن، 1 تا 5 درصد پروتئوگ چکیده کامل

  تاندون‌ ها بافت‌ های همبند نرمی هستند که از رشته‌های کلاژن موازی در یک ماتریکس خارج سلولی تعبیه شده‌اند. این ساختار سازمان یافته به تاندون ها اجازه می دهد تا نیروهای زیادی را بین ماهیچه و استخوان تحمل کرده و انتقال دهند. تاندون ها حاوی 86 درصد کلاژن، 1 تا 5 درصد پروتئوگلیکان و 2 درصد الاستین هستند که وزن خشک محاسبه می شود و آب مسئول 60 تا 80 درصد وزن مرطوب کل تاندون است. خونرسانی و تعداد سلول محدود ، ترمیم تاندون را چالش برانگیز و کند میکند. بهبودی تاندون را می توان تا حد زیادی به 3 مرحله تقسیم کرد، مراحل ترمیم، التهاب و بازسازی. مرحله التهابی اولیه تقریباً بلافاصله پس از آسیب تاندون رخ میدهد که حدود 24 ساعت طول میکشد گلبولهای قرمز، پلاکتها و سلولهای التهابی (مثلاً: نوتروفیلها، مونوسیتها و ماکروفاژها) به محل زخم مهاجرت میکنند و با فاگوسیتوز محل را از مواد نکروزه پاک میکنند. در طول مرحله تکثیر، یک ماتریکس بهم ریخته از بافت گرانولاسیون در محل آسیب وجود دارد. از نظر بافتشناسی، انواع سلولهای غالب، فیبروبلاستها همراه با تعداد کمتری از ماکروفاژها و ماستسلها هستند. از نظر بافت‌شناسی، اندازه فیبروبلاست‌ها کاهش یافته و سنتز ماتریکس آنها را کند کرده‌اند و رشته‌های کلاژن شروع به جهت‌گیری طولی خود در امتداد تاندون میکند. در مرحله بازسازی تغییرات در بافت ترمیمشده را می‌توان با چشم غیرمسلح مشاهده کرد زیرا اسکار قرمز قبلی اکنون صورتی و شفاف می‌شود و اتصالی بین دوانتهای آن ایجاد می‌کند با این حال، در بسیاری از مطالعات نشان داده شدهاست که تاندون التیامیافته بیش از یک سال طول میکشد تا به استحکام عملکردی بافت آسیب ندیده نزدیک شود. اگرچه استحکام کششی تاندون در حال بهبود با گذشت زمان بهبود می‌یابد، اما به سطح بافت سالم و صدمه‌نخورده نمی‌رسد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - مروری بر روش های کواپتاسیون خارجی در دام های کوچک
  پوریا الماسی ابوتراب طباطبایی نایینی
  20.1001.1.24235695.1402.10.1.5.3
  تثبیت خارجی توسط کواپتاسیون به معنای استفاده از گچ‌ها، آتل‌ها، بانداژها و اسلینگ ها برای بی حرکت کردن اندام آسیب دیده است. این روش ها اگر درست بکار روند به شکل تقریبی اندامی که روی آن اعمال می شوند هستند و تثبیت پایدار قطعات استخوان را بدون نیاز به ایمپلنت های جراحی در چکیده کامل

  تثبیت خارجی توسط کواپتاسیون به معنای استفاده از گچ‌ها، آتل‌ها، بانداژها و اسلینگ ها برای بی حرکت کردن اندام آسیب دیده است. این روش ها اگر درست بکار روند به شکل تقریبی اندامی که روی آن اعمال می شوند هستند و تثبیت پایدار قطعات استخوان را بدون نیاز به ایمپلنت های جراحی در محل شکستگی فراهم می کنند. تثبیت خارجی آسیب های ارتوپدی در دامپزشکی مزایای قابل توجهی نسبت به تثبیت باز(open fixation) و تثبیت داخلی(internal fixation) دارد. در بیشتر موارد، آسیب های بافتی و عروقی، خطر عفونت و هزینه استفاده از آن می تواند بسیار کمتر از مداخلات جراحی باشد. موفقیت درمان بستگی به انتخاب روش درمانی مناسب برای بیمار دارد. روش های تثبیت موقت معمولاً برای پیشگیری از ادم، تسکین درد، کاهش آسیب بعدی به بافت نرم، محافظت از زخم در برابر آلودگی بیشتر، جلوگیری از تبدیل شکستگی‌های بسته به شکستگی‌های باز و تثبیت شکستگی در حیواناتی که بصورت حاد آسیب دیده اند کاربرد دارد. در دامپزشکی انواع مختلفی از کواپتاسیون خارجی برای ایجاد بهترین تثبیت خارجی آسیب ها در دسترس است، پس برای فعالین این حوزه ضروری است که با روش های مختلف و موارد استفاده از آن ها آشنایی کافی داشته باشند.به عنوان یک قانون کلی کواپتاسیون خارجی روشی قابل قبول برای ترمیم شکستگی در بیماران جوان (کمتر از 1 سال) است زیرا سریعتر بهبود می یابند. کواپتاسیون خارجی به بهترین وجه نیروهای خمشی روی شکستگی های دیستال را خنثی می کند و نیاز به تثبیت مفصل بالا و زیر شکستگی دارد؛ بنابراین، کواپتاسیون دارای معایبی از جمله بی حرکتی طولانی مدت اندام است که خود می تواند باعث آتروفی شدید ناشی از "آتروفی عدم استفاده(disuse atrophy)" و احتمالا "بیماری شکستگی(fracture disease)" شود. پرونده مقاله