-
-
-
دسترسی آزاد مقاله
1 - جایگاه پلاسمای غنی از پلاکت(PRP) در درمان استئوآرتریت سگ سانان
نیلوفر صیدی علی قشقاییاستئوآرتریت بیماری دژنراتیو مفصل است که همراه با کاهش تدریجی ماتریکس خارج سلولی درغضروف مفصلی و استخوان و از دست دادن عملکرد مفصل می باشد. این بیماری در طیف وسیعی از حیوانات، منجمله در سگ سانان گزارش شده است. در طی سالیان متمادی روش های درمانی مختلف و متنوعی برای بیماری چکیده کاملاستئوآرتریت بیماری دژنراتیو مفصل است که همراه با کاهش تدریجی ماتریکس خارج سلولی درغضروف مفصلی و استخوان و از دست دادن عملکرد مفصل می باشد. این بیماری در طیف وسیعی از حیوانات، منجمله در سگ سانان گزارش شده است. در طی سالیان متمادی روش های درمانی مختلف و متنوعی برای بیماری معرفی و بکار گرفته شده است. هدف این نوشتار بررسی جایگاه پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) در درمان استئوآرتریت سگ سانان می باشد. پی آر پی پلاکت های تغلیظ شده حاصل از پلاسمای خون خود حیوان است که می توان آن را در محل آسیب دیده تزریق کرد و یا به صورت لخته فیبرینی غنی از پلاکت (PRFC) به-عنوان داربست و منبعی برای آزاد سازی فاکتورهای رشد استفاده نمود. این فاکتورهای رشد بیان سیتوکین های التهابی را کاهش می دهند و به علاوه تکثیر و تمایز سلول ها را تحریک می کنند. استفاده از PRP در دامپزشکی در درمان آسیب های تاندون/لیگامنت و استئوآرتریت گزارش شده که اکثر موارد مربوط به اسب بوده است و شواهد در مورد استفاده از PRP در سگ-سانان اندک است و نتایج متناقضی هم در استفاده از آن گزارش شده است. به همین جهت نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه وجود دارد. به طور خلاصه، به نظر می رسد PRP در درمان برخی از شرایط ارتوپدی، ایمن و بالقوه مفید باشد. داده های آزمایشگاهی و نتایج بالینی در سایر گونه ها دلگرم کننده است. بنابراین هرچند با توجه به شواهد موجود، پیش بینی استفاده بالینی PRP در استئوآرتریت سگ سانان چندان آسان نیست ولی می تواند امیدوارکننده باشد. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
2 - مروری بر بیماری های ارتوپدی سگ ها و گربه های جوان
عارف قشقایی امین بیغم صادقبیماریهای ارتوپدی حیوانات جوان، سیستم اسکلتی-عضلانی نابالغین را متأثر می‌کند و بیشتر این بیماری‌ها را می‌توان در روندهای پاتولوژیک (مانند بیماری‌ها، سموم، تغذیه نامناسب، تروما) در این دوره ردیابی کرد. این بیماری‌ها مربوط به استخوان-ها و مفاصل در طول رشد اسکلتی پس از زا چکیده کاملبیماریهای ارتوپدی حیوانات جوان، سیستم اسکلتی-عضلانی نابالغین را متأثر می‌کند و بیشتر این بیماری‌ها را می‌توان در روندهای پاتولوژیک (مانند بیماری‌ها، سموم، تغذیه نامناسب، تروما) در این دوره ردیابی کرد. این بیماری‌ها مربوط به استخوان-ها و مفاصل در طول رشد اسکلتی پس از زایمان، عمدتاً در 26 هفته اول زندگی، شروع و ایجاد می‌شوند. این گروه از شرایط پاتولوژیک سگ های جوان و گربه ها از جمله بیماری های ارتوپدی مادرزادی و نوزادی، شامل بیماری هایی هستند که در دوره پیش از تولد یا در 3 تا 4 هفته اول زندگی رخ می دهد. در دوره رشد، مورفولوژی مفاصل تکامل می یابد استخوان ها نیز بالغ شده و به طول و شکل خود در حیوان بالغ می رسند. بیماری‌های ارتوپدی حیوانات جوان انحرافات این فرآیند های منظم هستند. این بیماری‌ها یک مشکل شایع در سگ‌ها و گربه‌ها هستند که می‌توانند درد و عدم راحتی قابل توجهی را ایجاد کنند. این بیماری‌ها می‌توانند استخوان‌ها، غضروف و مفاصل حیوانات جوان را تحت تأثیر قرار دهند و باعث لنگش، سفتی و مشکل در حرکت شوند. تشخیص زودرس و درمان برای کسب نتیجه موفق در این بیماری‌ها بسیار حائز اهمیت است. کلینیسین دامپزشک باید از نشانه‌ها و علائم این بیماری‌ها، شامل لنگش، درد مفاصل، تورم و مشکل در حرکت، آگاه باشد. آزمایش‌های تشخیصی مانند رادیوگرافی و آزمایش خون می‌توانند به تأیید تشخیص کمک کنند. با توجه نوع بیماری گزینه های درمانی متفاوت است و می تواند شامل داروها، جراحی یا مداخلات دیگر بوده و حتی ممکن است غیر قابل درمان باشند. پیشگیری نیز در کاهش خطر بیماری‌های ارتوپدی سگ‌ها و گربه‌ها جوان مهم است، با جلوگیری از جفت گیری و عقیم سازی حیوانات دارای اختلالات ژنتیکی می توان از ابتلا نسل بعدی به بیماری های ژنتیکی پیشگیری کرد. تغذیه، ورزش و مدیریت وزن مناسب نیز می‌تواند به توسعه سالم استخوان و مفصل در حیوانات جوان کمک کند. چکاپ های دوره‌ای دامپزشک نیز می‌تواند به شناسایی مشکلات بالقوه در زمان مناسب کمک کند و به مداخلات و درمان سریع منجر شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
3 - معاینه ارتوپدی اندام خلفی در دام کوچک
حمیدرضا مسلمی مهشید فرمندلنگش یک مشکل رایج در حیوانات کوچک است. در بیشتر موارد، اندام آسیب دیده شناسایی می شود، اما منشاء دقیق آن در اندام می تواند نامشخص و چالش برانگیز باقی بماند. معاینه ارتوپدی نقش مهمی در تعیین محل لنگش، تشخیص علت و یافتن درمان مناسب دارد. تشخیص زود هنگام مشکلات اسکلتی- عضل چکیده کامللنگش یک مشکل رایج در حیوانات کوچک است. در بیشتر موارد، اندام آسیب دیده شناسایی می شود، اما منشاء دقیق آن در اندام می تواند نامشخص و چالش برانگیز باقی بماند. معاینه ارتوپدی نقش مهمی در تعیین محل لنگش، تشخیص علت و یافتن درمان مناسب دارد. تشخیص زود هنگام مشکلات اسکلتی- عضلانی، برای بکارگیری درمان مناسب یا استفاده از روش های پیشگیرانه در اوایل پیشرفت بیماری، حیاتی است. معاینه کامل ارتوپدی باید برای هر بیمار با علائم ناهنجاری های اسکلتی عضلانی انجام شود. یک رویکرد سیستماتیک در معاینه ارتوپدی برای اطمینان از ارزیابی تمام ساختارها و از دست نرفتن بخشی از آن مهم است. هدف از معاینه ارتوپدی ارزیابی بیمار از نظر وجود یا عدم وجود بیماری و شناسایی علت ایجاد آن است. معاینه ارتوپدی شامل اخذ تاریخچه، مشاهده راه رفتن، تحلیل و ارزیابی گام و معاینه بالینی بیمار می باشد. قبل از شروع معاینه بالینی، سابقه لنگش، تشخیص و درمان های قبلی و میزان تأثیر آنها، وجود هر بیماری سیستمیک دیگر و رژیم غذایی باید ثبت شود. همچنین زمان شروع و علل احتمالی لنگش و زمان پیشرفت آن، به تشخیص بهتر کمک می کند. مشاهده راه رفتن بیمار با سرعت های مختلف و از جهت های متفاوت بسیار مهم است. مشاهده بالا و پایین رفتن بیمار از پله و سطح شیب دار نیز می تواند مفید باشد. درک حرکت و راه رفتن برای تشخیص بسیاری از مشکلات اسکلتی- عضلانی و عصبی ضروری است. قبل از هر گونه معاینه ارتوپدی یا عصبی، ارزیابی راه رفتن باید انجام شود. ارزیابی راه رفتن می تواند برای روشن ساختن این نکته که کدام اندام تحت تاثیر قرار گرفته، مفید باشد. در نهایت اقدام به انجام معاینه بالینی ارتوپدی در حیوان می شود. در این مقاله به نحوه معاینه بالینی سیستماتیک در اندام حرکتی خلفی پرداخته می شود. پرونده مقاله -
دسترسی آزاد مقاله
4 - معاینه ارتوپدی اندام قدامی در دام کوچک
حمیدرضا مسلمی نوید احسانی پور فائزه عمارلولنگش یک مشکل شایع در طب حیوانات کوچک است. از آنجایی که حیوانات به خصوص سگ ها، بیشتر وزن خود را توسط اندام-های قدامی تحمل می کنند، معاینه اندام حرکتی قدامی ضروری بنظر می رسد. تشخیص و درمان لنگش در اندام قدامی اغلب می-تواند چالش برانگیز باشد. بیماران، معمولاً درد آشکاری ر چکیده کامللنگش یک مشکل شایع در طب حیوانات کوچک است. از آنجایی که حیوانات به خصوص سگ ها، بیشتر وزن خود را توسط اندام-های قدامی تحمل می کنند، معاینه اندام حرکتی قدامی ضروری بنظر می رسد. تشخیص و درمان لنگش در اندام قدامی اغلب می-تواند چالش برانگیز باشد. بیماران، معمولاً درد آشکاری را در ملامسه نشان نمی دهند بنابراین تشخیص ضایعه به راحتی امکان پذیر نمی باشد. بررسی علت لنگش و مکان‌های آناتومیکی ضایعه، بر اساس سن، نژاد و سبک زندگی حیوان متفاوت است. بنابراین، معاینه سیستماتیک ارتوپدی برای اطمینان از ارزیابی تمام ساختارها و از دست نرفتن بخشی از آن مهم است. معاینه ارتوپدی شامل اخذ تاریخچه، مشاهده راه رفتن، تحلیل و ارزیابی گام و معاینه بالینی بیمار می باشد. در ابتدا سابقه لنگش، تشخیص و درمان های قبلی و میزان تأثیر آنها، وجود هر بیماری سیستمیک دیگر و رژیم غذایی باید ثبت شود. ارزیابی راه رفتن بیمار در سطوح صاف و شیب دار و با سرعت های مختلف به فهمیدن اینکه کدام اندام حرکتی دچار لنگش شده است، کمک می-نماید. مطالعه و تجزیه تحلیل حرکت حیوان اقدام بسیار مهمی در تعیین هرگونه آسیب و ناهنجاری اندام محسوب می شود به گونه ای که هر نوع راه رفتن غیر طبیعی لنگش نامیده می شود که می تواند ناشی از آسیب های عصبی یا اسکلتی-عضلانی نظیر نقایص ارثی، مادرزادی، رشدی، تروما و عفونت در آن اندام باشد. در نهایت اقدام به انجام معاینه بالینی ارتوپدی در حیوان می شود. معاینات ارتوپدی اندام ها باعث ایجاد درد در حیوانات سالم نمی‌گردد بنابراین بروز درد در معاینه، نشانه هایی را در مورد محل ضایعه بیان می کند. ابتدا سمت طبیعی و به نظر سالم را بررسی نموده تا حیوان آرام شود و پاسخ های فردی به معاینات خاص مشخص گردد. بنابراین در این مقاله به نحوه معاینه بالینی سیستماتیک در اندام حرکتی قدامی پرداخته می شود. پرونده مقاله
فهرست مقالات ارتوپدی
-
حقوق این وب‌سایت متعلق به سامانه مدیریت نشریات رایمگ است.
حق نشر © 1403-1396