مقدمه: برداشت تخمدان به روش لاپاروسکوپی یکی از روش های معمول عقیم سازی سگ های جوان محسوب می شود. با توجه به وجود روش های مختلف برای خونبندی عروق پایه تخمدان، مطالعه حاضر به منظور معرفی روشی آسان، سریع و در عین حال ایمن و با حداقل عوارض جانبی و آسیب به بیمار انجام شده اس چکیده کامل
مقدمه: برداشت تخمدان به روش لاپاروسکوپی یکی از روش های معمول عقیم سازی سگ های جوان محسوب می شود. با توجه به وجود روش های مختلف برای خونبندی عروق پایه تخمدان، مطالعه حاضر به منظور معرفی روشی آسان، سریع و در عین حال ایمن و با حداقل عوارض جانبی و آسیب به بیمار انجام شده است.
مواد و روش کار: 9 قلاده سگ در سه گروه 2 تایی (گروه های لیگاشور، التراسوند و لیگاتور) و یک گروه سه تایی (خونبند دوقطبی)، تقسیم شدند. شاخص هایی چون زمان جراحی، مجموع زمان خونبندی تخمدان ها و وجود یا عدم وجود خونریزی حین جراحی لحاظ شد. یک روز و هفت روز بعد از عمل با التراسونوگرافی محوطه شکمی بررسی شد. و در روز هفتم ارزیابی های کالبد گشایی بین گروه ها به صورت ماکروسکوپیک (وجود چسبندگی، آسیب حرارتی به بافت ها و سایر موارد غیر طبیعی مرتبط به روش خونبندی) و میکروسکوپیک (ارزیابی آسیب حرارتی به انتهای شاخ رحم ) انجام شد.
نتایج: مدت زمان جراحی در دو روش استفاده از لیگاشور و التراسوند به طرز معنی داری از خونبند دوقطبی کمتر بود (P<0.05). کمترین میزان چسبندگی به ترتیب برای گروه التراسوند و لیگاشور (بدون تفاوت معنی دار) بود که به طرز معنی داری کمتر از گروه خونبند دو قطبی بود(P<0.05). بررسی های میکروسکوپیک شاخ رحم آسیب حرارتی شدید در گروه لیگاشور و خونبند دوقطبی را در مقایسه با التراسوند نشان داد(P<0.05).
بحث: استفاده از اسکالپل التراسوند در جراحی برداشت تخمدان به روش لاپاروسکوپی در قیاس با سایر روش ها به دلیل آسیب حرارتی حداقلی به بافت های مجاور و کاهش میزان چسبندگی توصیه می گردد.
پرونده مقاله
سپسیس یک سندرم است و درنتیجه پاسخ شدید بدن میزبان به تهاجم میکروارگانیسمهای پاتوژن یا توکسینها میباشد. علیرغم استفاده از آنتیبیوتیکها، مداخلات جراحی و مایع درمانی، همچنان سپسیس به عنوان یک عامل مرگومیر مهم در مراکز درمانی مطرح میباشد. برای شناخت این سندرم، چندی چکیده کامل
سپسیس یک سندرم است و درنتیجه پاسخ شدید بدن میزبان به تهاجم میکروارگانیسمهای پاتوژن یا توکسینها میباشد. علیرغم استفاده از آنتیبیوتیکها، مداخلات جراحی و مایع درمانی، همچنان سپسیس به عنوان یک عامل مرگومیر مهم در مراکز درمانی مطرح میباشد. برای شناخت این سندرم، چندین مدل تجربی ازجمله، تجویز لیپوساکاریدها، پریتونیت بدنبال کارگزاری استنت در کولون صعودی، لیگاتور سکوم و سوراخ کردن آن و وارد کردن پاتوژنهای باکتریایی به داخل محوطه بطنی، معرفی شده است.
در این مطالعه از 8 خرگوش بالغ نر سفید نژاد نیوزیلند استفاده شده است. در گروه کنترل ( 4 خرگوش) لاپاروسکوپی اکتشافی انجام شده است، سکوم از قسمت پایین دریچه ایلئوسکال و با استفاده از یک پنس آتروماتیک از محل ورود تروکار بیرون کشیده شده است. سپس سکوم به شکم برگردانده شده و شکم به طور مرسوم بسته شده است.
در گروه آزمایش ( 4 خرگوش): بعد از لاپاروسکوپی اکتشافی، سکوم لیگاتور شده و با استفاده از کوتر تکقطبی، سکوم از سطح آنتیمزانتریک تا مزانتریک سوزانده شده است. سپس سکوم به داخل شکم برگردانده شده و شکم به طور مرسوم بسته شده است. قبل و 24 ساعت بعد از جراحی، ضربان قلب، دمای مقعدی و تعداد تنفس خرگوشها اندازهگیری شده است. 24 ساعت بعد از جراحی، سونوگرافی از محوطه بطنی انجام شده است. بعد از 24 ساعت،CBC و کشت از مایع بطنی گرفته شده است.
آنالیز استاتیک افزایش معنیدار فند خون را در گروه آزمایش به نسبت گروه کنترل را نشان میدهد. علاوه براین نتایج کشت مایع بطنی در تمام خرگوشهای گروه آزمایش مثبت بوده است.
پرونده مقاله
جراحیهای با حداقل تهاجم یکی از مهمترین انقلابها در تاریخ جراحی به حساب میآیند و امروزه روشهای مختلف این نوع جراحی در پزشکی و دامپزشکی بصورت وسیع مورد استفاده قرار میگیرد. با پیشرفتهای اخیر در جراحیهای با حداقل تهاجم، روشهای جراحی متنوعی معرفی شده و همچنین ابزار چکیده کامل
جراحیهای با حداقل تهاجم یکی از مهمترین انقلابها در تاریخ جراحی به حساب میآیند و امروزه روشهای مختلف این نوع جراحی در پزشکی و دامپزشکی بصورت وسیع مورد استفاده قرار میگیرد. با پیشرفتهای اخیر در جراحیهای با حداقل تهاجم، روشهای جراحی متنوعی معرفی شده و همچنین ابزار نوینی هم ساخته شدهاند. جراحی برداشت کیسهصفرا به روش لاپاروسکوپی متداولترین عمل جراحی از نوع جراحیهای با حداقل تهاجم میباشد و بسیاری از جراحیهای دیگر نیز به همین ترتیب معرفی شدهاند. این مقاله به معرفی روشهای جدید در زمینه جراحیهای با حداقل تهاجم میپردازد. به کارگیری بیشتر این نوع از جراحیها بستگی تام به گسترش تکنولوژی های جدید در این عرصه دارد.
موفقیت روشهای جراحی در درمان بیماریها همواره با میزان درد و ترومایی که روش جراحی به بیمار وارد می کند سنجیده میشود. کم کردن همین دو عامل باعث گسترش و پیشرفت و تغییر روشهای جراحی با حداقل تهاجم به طور اعم و جراحیهای لاپاروسکوپی بصورت اخص در صده اخیر شده است. به عنوان مثال جراحی اندوسکوپیک از طریق منافذ طبیعی بدن و جراحی با حداقل تهاجم از طریق یک برش در دهه گذشته به عنوان روش های جدید جراحیهای با حداقل تهاجم معرفی شده و در امروزه حال گسترش هستند و حداقل اسکار را به جا گذاشته و به بیمار ترومای اندکی وارد می کنند. ابداع جراحیهای رباتیک با حداقل تهاجم، روش انجام جراحیهای ستون مهره ها و روشهای خونبندی مطمئن تر پیشرفتهای دیگری هستندکه در این مقاله به آنها پرداخته خواهد شد.
پرونده مقاله