دو پدیده جمع شدگی و تشکیل بافت پوششی جدید که به عنوان مراحلی از فاز ترمیم در التیام زخم به وقوع می پیوندند نقش مهمی در بسته شدن محل آسیب دیده ایفا میکنند. جمع شدگی به کمک سلولهای فیبروبلاست تغییر شکل یافته به نام میوفیبروبلاست شکل میگیرد و این سلولها با خاصیت کششی خ چکیده کامل
دو پدیده جمع شدگی و تشکیل بافت پوششی جدید که به عنوان مراحلی از فاز ترمیم در التیام زخم به وقوع می پیوندند نقش مهمی در بسته شدن محل آسیب دیده ایفا میکنند. جمع شدگی به کمک سلولهای فیبروبلاست تغییر شکل یافته به نام میوفیبروبلاست شکل میگیرد و این سلولها با خاصیت کششی خود محیط زخم را تنگ کرده و لبهها را به هم میرسانند و پس از تماس دو ناحیه سالم این روند متوقف میگردد. اپیتلیالیزاسیون هم با مهاجرت سلولهای اپیتلیال در سطح زخم، ناحیه آسیب دیده را میپوشاند. این سلولها با ترشح آنزیمهایی مسیر حرکت خود در سطح زخم را باز کرده و بعد از رسیدن به سلولهای مشابه متوقف میشوند و بدین ترتیب محل زخم پوشش یافته و مشکلاتی از جمله از دست دادن مایعات و ورود اجرام میکروبی به بدن مرتفع میگردند.
پرونده مقاله
تاندون ها بافت های همبند نرمی هستند که از رشتههای کلاژن موازی در یک ماتریکس خارج سلولی تعبیه شدهاند. این ساختار سازمان یافته به تاندون ها اجازه می دهد تا نیروهای زیادی را بین ماهیچه و استخوان تحمل کرده و انتقال دهند. تاندون ها حاوی 86 درصد کلاژن، 1 تا 5 درصد پروتئوگ چکیده کامل
تاندون ها بافت های همبند نرمی هستند که از رشتههای کلاژن موازی در یک ماتریکس خارج سلولی تعبیه شدهاند. این ساختار سازمان یافته به تاندون ها اجازه می دهد تا نیروهای زیادی را بین ماهیچه و استخوان تحمل کرده و انتقال دهند. تاندون ها حاوی 86 درصد کلاژن، 1 تا 5 درصد پروتئوگلیکان و 2 درصد الاستین هستند که وزن خشک محاسبه می شود و آب مسئول 60 تا 80 درصد وزن مرطوب کل تاندون است. خونرسانی و تعداد سلول محدود ، ترمیم تاندون را چالش برانگیز و کند میکند. بهبودی تاندون را می توان تا حد زیادی به 3 مرحله تقسیم کرد، مراحل ترمیم، التهاب و بازسازی. مرحله التهابی اولیه تقریباً بلافاصله پس از آسیب تاندون رخ میدهد که حدود 24 ساعت طول میکشد گلبولهای قرمز، پلاکتها و سلولهای التهابی (مثلاً: نوتروفیلها، مونوسیتها و ماکروفاژها) به محل زخم مهاجرت میکنند و با فاگوسیتوز محل را از مواد نکروزه پاک میکنند. در طول مرحله تکثیر، یک ماتریکس بهم ریخته از بافت گرانولاسیون در محل آسیب وجود دارد. از نظر بافتشناسی، انواع سلولهای غالب، فیبروبلاستها همراه با تعداد کمتری از ماکروفاژها و ماستسلها هستند. از نظر بافتشناسی، اندازه فیبروبلاستها کاهش یافته و سنتز ماتریکس آنها را کند کردهاند و رشتههای کلاژن شروع به جهتگیری طولی خود در امتداد تاندون میکند. در مرحله بازسازی تغییرات در بافت ترمیمشده را میتوان با چشم غیرمسلح مشاهده کرد زیرا اسکار قرمز قبلی اکنون صورتی و شفاف میشود و اتصالی بین دوانتهای آن ایجاد میکند با این حال، در بسیاری از مطالعات نشان داده شدهاست که تاندون التیامیافته بیش از یک سال طول میکشد تا به استحکام عملکردی بافت آسیب ندیده نزدیک شود. اگرچه استحکام کششی تاندون در حال بهبود با گذشت زمان بهبود مییابد، اما به سطح بافت سالم و صدمهنخورده نمیرسد.
پرونده مقاله
ترمیم شکستگی شامل تکثیر و تمایز چندین نوع بافت در یک توالی و به دنبال آن بازسازی است. همه این فرایندها ممکن است تحتتأثیر داروها قرار گیرند. برخی داروها میتوانند روی تکثیر بافت کالوس اولیه، برخی دیگر بر تمایز سلولهای غضروفی یا استئوبلاست، تشکیل مویرگها، حساسیت به ورو چکیده کامل
ترمیم شکستگی شامل تکثیر و تمایز چندین نوع بافت در یک توالی و به دنبال آن بازسازی است. همه این فرایندها ممکن است تحتتأثیر داروها قرار گیرند. برخی داروها میتوانند روی تکثیر بافت کالوس اولیه، برخی دیگر بر تمایز سلولهای غضروفی یا استئوبلاست، تشکیل مویرگها، حساسیت به ورودی مکانیکی و غیره تأثیر بگذارد؛ بنابراین موضوع داروها و ترمیم شکستگی نهتنها شامل داروشناسی و ارتوپدی میشود، بلکه دامنه وسیعی را نیز شامل میشود. گامهای ترمیم استخوانی بعد از آسیب استخوانی شامل: گام اول مرحله تورم، گام دوم ترمیم استخوان اولیه (طی 4 تا 21 روز بعد، دور استخوان شکسته کال ایجاد میشود. این مرحله، مادهای به اسم کلاژن بهتدریج جای لخته خون را میگیرد)، گام سوم ترمیم استخوان ثانویه (تقریباً دو هفته بعد از شکستگی، سلولهایی به اسم استئوبلاست دستبهکار میشوند. این سلولها باعث جوشخوردن استخوان جدید میشوند و مواد معدنی موردنیاز برای استحکام استخوان را تأمین میکنند) و گام چهارم مرحله بازسازی (این مرحله سلولهایی به نام استئوکلاست تغییر و تعدیل موردنیاز را انجام میدهند. این سلولها هر استخوان اضافهای را که در این مرحله ترمیم شکلگرفته تجزیه میکنند تا شکل استخوان به حالت عادی برگردد). امروزه در ارتوپدی دامپزشکی و انسانی برای تحریک التیام شکستگیها، سرعتبخشیدن به اتصال مفصلی و ترمیم نقیصههای استخوانی از پیوند استخوانی خودی یا غیر خودی استفاده میشود. استخوان پیوندی خودی علاوه بر مواد تحریککننده التیام، حاوی سلولهایی است که واکنشهای ایمنی را تحریک نمیکند و باعث انتقال بیماریهای مسری نمیشود. در حال حاضر باتوجهبه مشکلاتی که پیوند خودی استخوانی دارد، تمایل برای استفاده از پیوند استخوانی غیرخودی مثل آلوگرافت و زنوگرافت بیشتر شده است. هیدروکسی آپاتایت سینتیک، تری کلسیم فسفات و ترکیب هر دوی آنها ازجمله مواد متداول برای پیوند استخوان هستند. هیدروکسی آپاتیت بهعنوان داربست جهت رشد سلولهای استخوانساز کار میکند تارانتولا کوبنسیس عصارهای است که به شکل وسیعی در درمان تومورها، آبلهها، سپتی سمی و بیماریهای توکسمیک مورداستفاده قرار میگیرد. همچنین از دیگر موادی که بهعنوان جایگزین استفاده میشود، پس از کاشت در محل ضایعات استخوانی، باعث القای تمایز سلولهای مزانشیمی متمایزنشده موجود در محل ضایعه به سلولهای غضروفی و یا سلولهای استخوانی نابالغ و سرانجام ترمیم موفقیتآمیز نقایص میشوند.
پرونده مقاله